Auteur: Paul Verburgt
De ‘fatsoenlijke’ Henri Bontenbal, partijleider van het CDA, houdt als een volleerd machtspoliticus het liefst zijn kaarten zo lang mogelijk voor de borst, dromend over het premierschap. Maar bij de stemming over de asielnoodmaatregelen moest hij wel kleur bekennen. Tot zijn vreugde vond hij in de strafbaarstelling van hulpverlening aan illegalen de stok om de asielmaatregelen mee te slaan. Zelfs geen kop soep meer mogen aanbieden? Het lijkt erop dat Bontenbal dat premierschap wel kan vergeten.
Het CDA is alleen maar interessant omdat de partij het goed doet in de peilingen. Verder is de partij een schim van de machtige volkspartij van weleer, die ongegeneerd en naar waarheid kon zeggen: we rule this country. Ooit met 54 man in de Kamer, nu met vijf. Het product van jaren kleurloosheid, interne strijd, afsplitsingen (NSC en BBB), vergrijzing en – ook dat – secularisatie en het verval van de volkspartij als politiek construct.
Partijleider Henri Bontenbal was een backbencher die zich vooral onderscheidde met zure en grove comments op twitter. Hij heeft ze verwijderd, maar ze circuleren nog in ruime mate. Desgevraagd zei hij dat je je op social media nu eenmaal wat scherper uit dan normaal, een curieuze tekst voor een man die op X Jan en alleman blockt.
Fatsoen
Wat de plannen zijn van de nieuwe partijleider is onduidelijk. Hij spreekt met zoveel meel in de mond dat hij nog onverstaanbaarder is dan hij van huis uit al was. Eén woord is evenwel altijd te horen: fatsoen.