Linkse oorlogsretoriek inzake Oekraïne is misplaatst

Hypocrisie na decennia bezuinigingen op defensie

Auteur: Wouter Roorda

Er gaapt een kloof tussen de agressieve retoriek over Oekraïne en het jarenlange handelen van met name politiek links bij defensie. Met ferme taal proberen Europese politici nu te redden wat er te redden valt. Hun woorden worden niet gestaafd door een fundamenteel besef van wat oorlog inhoudt, laat staan door hun daden die de militaire capaciteit voortdurend hebben ondermijnd. Een column van Wouter Roorda.

De reacties van met name politiek links op wat er momenteel gaande is rond het beëindigen van de Russisch-Oekraïense oorlog zijn tenenkrommend. Lieden als Frans Timmermans en Jan Paternotte denken de wereld de maat te moeten nemen en vertellen wat iedereen moet doen. Vooral dat Oekraïne, ondersteund door de EU, de strijd moet voortzetten. Hun retoriek getuigt van een gebrekkig inzicht in het conflict en in de consequenties van hun opvattingen.

Agressor

Geen misverstand: uiteraard is Poetin de agressor, moeten de Russen zich terugtrekken achter de internationaal erkende grenzen en is onze steun aan Oekraïne terecht. De realiteit is dat het front vast zit, dat er inmiddels meer dan een miljoen doden zijn gevallen en er geen uitzicht is op een doorbraak binnen een afzienbare termijn. Hoe onrechtvaardig ook, die realiteit gebiedt om niet langer alleen de wapens te laten spreken maar ook te onderhandelen.

Niemand die zich druk maakte over het belonen van agressie toen Armenië in 2023 werd aangevallen door Azerbeidzjan. De openlijke Turkse steun voor deze invasie had geen consequenties voor dat land, net als het aanvallen van de Koerden in Syrië en het huisvesten van de leiding van terreurorganisatie Hamas. Sterker nog, Nederland zal de Turkse autocraat Erdogan militair moeten bijstaan mocht diens grondgebied worden aangevallen.