Frans Timmermans bouwt lege luchtkastelen

De wonderlijke 'plannen' van GroenLinks-PvdA

Auteur: Paul Verburgt

Na ruim anderhalf jaar persoonlijke aanvallen op Wilders en de ‘prutsers’ in het kabinet-Schoof lijkt het erop, dat Frans Timmermans gaat onthullen welke plannen zijn ‘beweging’ met ons land heeft. Het werd tijd, want de fusiepartij ligt in de peilingen als een dode vis in het water. Kiezers houden niet van gescheld, die willen plannen. Dus nu zijn er plannen voor een wapenembargo tegen Israël en voor het oplossen van de woningnood. Alhoewel: plannen?

Het eerste plan verscheen een paar weken terug: een volledig wapenembargo tegen Israël vanwege Gaza. Hoewel de Kamer dit idee van partijgenote Kati Piri met grote meerderheid had afgewezen, vond het partijcongres het prachtig. Men klapte de handen blauw, zwaaide met Arafat-sjaaltjes, hoonde tegenstanders weg en riep ‘free Palestine’. Buiten de congreszaal wees menigeen op zijn voorhoofd en pleitte ervoor om dit geradicaliseerde GroenLinks-PvdA uit te sluiten van kabinetsdeelname. Dat dit niet gebeurde, ligt aan het opportunisme van Bontenbal en van Yeşilgöz die – gebrek aan zelfvertrouwen – de deur liever openhouden om een kabinet te vormen dan radicaal afstand te nemen van deze intentionele volkerenmoord.

Bouwplan

Deze week presenteerde Timmermans zijn tweede plan, Bouwen voor de sociale meerderheid geheten.

“Bouwen is de belangrijkste prioriteit voor een nieuwe regering”, aldus Timmermans, aangevend dat zijn fusiepartij volkshuisvesting als onderwerp claimt, zoals goed bestuur dat was bij NSC en migratie dat is bij de PVV. Een goede keuze, want er is grote woningnood, al jaren, en het houdt de gemoederen erg bezig. Op dit moment zijn er naar schatting 400.000 woningen te kort. Er wordt wel bijgebouwd, maar veel te weinig. Halverwege het vorige decennium zo’n 40.000 tot 50.000 per jaar, met een stijging naar ongeveer 70.000 in de jaren erna, de laatste tijd ietsje meer, maar volstrekt onvoldoende om aan de vraag te voldoen.

Woningnood

Iedereen kent, vaak ook uit eigen omgeving, schrijnende verhalen van jongvolwassenen die bij hun ouders moeten blijven wonen, omdat er geen huurwoning is, althans niet tegen een min of meer redelijke prijs. Ouderen die noodgedwongen in hun te grote huis blijven wonen, omdat er geen – betaalbare – alternatieven zijn, verergerd door de sluiting van de bejaardentehuizen (een besluit van het tweede kabinet Rutte met VVD en PvdA, just saying). Eindeloze wachtlijsten voor sociale huurwoningen, althans voor autochtone Nederlanders, want statushouders gingen voor. Immense prijsstijgingen in de koopsector waardoor zelfs tweeverdieners nauwelijks hun eerste woning kunnen verwerven. Et cetera.