Auteur: Johannes Vervloed
In het Midden-Oosten vindt een aardverschuiving plaats, mogelijk gemaakt door Israël. Iran is zijn dominante positie in de regio kwijt en zijn proxies Hamas, Hezbollah en Syrische milities zijn ernstig verzwakt. Dat biedt de kans de Abraham-akkoorden die onder Trump in 2020 werden gesloten verder uit te breiden. Iets wat Hamas juist wilde voorkomen met de aanval op 7 oktober 2023. De kans op rust in het Midden-Oosten is na de Oslo-akkoorden in 1993 nog nooit zo groot geweest.
Wat we voor onze ogen zien gebeuren in het Midden-Oosten is niets minder dan een aardverschuiving. Een aardverschuiving van de onderlinge verhoudingen tussen de landen die samen het Midden-Oosten vormen. Iran is gedegradeerd. Met de uitschakeling van proxies Hamas, Hezbollah en de sjiitische milities in Syrië en het wegnemen van de nucleaire dreiging heeft het land zijn hegemoniale positie in de regio verloren.
De overige landen in het Midden-Oosten kunnen nu eindelijk een normale relatie met Israël aangaan. Het beletsel daarvoor, de machtspositie van Iran, is verdwenen. De Abraham-akkoorden, die al in 2020 (eerste termijn Trump) waren gesloten met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Soedan en Marokko, kunnen worden uitgebreid met Saoedi-Arabië, Oman en de Golfstaten. En wellicht ook met Syrië, Libanon en zelfs met Qatar.
Zelfbestuur
Als Israël de Palestijnen een vorm van zelfbestuur geeft, een eis van Saoedi-Arabië, kunnen de akkoorden voor rust zorgen in het Midden-Oosten. Hoe een dergelijk zelfbestuur vorm te geven heeft de Israëlische minister van economie onlangs al geopperd, zelfbestuur van autonome Palestijnse stammen binnen de staat Israël. Vergelijkbaar met het zelfbestuur van de diverse stammen, Emiraten, binnen de structuur van de Verenigde Arabische Emiraten.